تصور کن.

با خودم فکر میکنم اگه روزی من غم یا مشکلی داشته باشم چه قدر روی کمک و همدلی تو حساب میکنم؟ چه قدر حرف زدن با تو آرومم میکنه؟ 

و جواب اینه که هیچ تصوری ندارم که تو میتونی مرهم باشی.

حتی دلم دیگه برات تنگ نیست.

فقط یادمه اخرین بار که دیدمت نگام نکردی. همونجور که سرت تو گوشی بود خداحافظی کردی و رفتی.

و این دل چرکین ترم میکنه.