۱. یه صحنه هایی تو بعضی فیلما میبینیم.
حتی بیشتر تو فیلمای طنز.
اما اون دیالوگا اون صحنه ها شاید اون لحظه خنده دار باشه اما یه عمقی داره که تا مدتها و شاید تا همیشه توی ذهن ادم میمونه.
یکیش یه صحنه از سریال در حاشیه بود که مهران غفوریان یه مدرک داغون پزشکی از فیلیپین داشت و بالاخره تونست بعد سالها با سحر زکریا ازدواج کنه
اولین روز بعد عروسیشون زنش گفت بیا با هم فکر کنیم در مورد فلان چیز.
مهران غفوریان با همون لحن طنز خل و چلش گفت "وای چه هیجان انگیز.من تا حالا دو نفری فکر نکردم."
معنی این جمله رو کسی میدونه که تمام عمرش جامعه اش و خانوادش و سرنوشتش ازش خواسته که مستقل باشه و راهشو پیدا کنه.این هم خوبه و هم بد.
یه صحنه دیگش وقتی بود که رابعه اسکویی به یکی گفت ما خیلی بلاتکلیفیم بیا از بلاتکلیفی در بیایم
امروز بعد مدتها اون شعره یادم اومد که میگه "مرا کیفیت چشم تو کافیستریاضت کش به بادومی بسازه."
فکر کردم که واقعا ریاضت کش هم نمیتونه تا همیشه با بادوم سرگرم باشهکیفیت چشمت هم کافی نیست.از یه جایی به بعد کیفیت چشمت یه تکرار ناکافی و کمهخیلی کم.خیلی کمادم از وعده دادن به خودش هم خجالت میکشه از یه جایی به بعد.نمیخواد اعتبار خودش جلوی خودش زیر سوال بره.همینه که سخت میکنه کارو.
۲. من باید مواظب باشم که دنیام خاله زنکی و سطح پایین نشه.نباید قاتی ادمایی بشم که هی برا بقیه نسخه پوششی و ارایشی و شخصی میپیچن.حتی برای فرار از یکنواختی هم نباید بذارم این ادما تو دنیام پررنگ بشن یا بهم نزدیک بشنمن کلی سختی کشیدم تا دنیامو از این خزعبلات خالی کردم
درباره این سایت