شادی یا غم اگه از حدی بزرگتر بشه نه میتونی به راحتی به کسی بگی و نه اینکه باید بگی.
بهتره شادی و غم های خیلی بزرگ رو تو دل خودت و با خدای خودت نگه داری.
آدمها هر چه قدر نزدیک.بهتره تو رو تو حضیض نبینن.
آدمها هر چه قدر نزدیک، نمیدونن توی لحظه های بی پایان خورد شدنت مثل یه گندم کوچولو زیر اسیاب زندگی چی گذشته تا بدونن برای یه شادی چه قیمت گزافی پرداختی
و همین طور تعریف و تمجیدهای از حدی بزگتر.و یا تحقیر و سرزنش های از حدی بیشتر و مکررتربهتره حتی یاد خودت هم زیاد نمونن و جدی گرفته نشنوقتی این همه سال گذشته از زندگی، تو خودت بهتر میدونی تو نه هیچ هستی و نه این همه
اینو همیشه یادت باشه
درباره این سایت